Βαρντά, Ανιές

(Agnés Varda, Βρυξέλλες 1928 –). Γαλλίδα σκηνοθέτης του κινηματογράφου, ελληνικής καταγωγής. Θεωρείται η γιαγιά του νέου κύματος στον γαλλικό κινηματογράφο. Η Β. σπούδασε φωτογραφία και εικαστικές τέχνες. Η πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους, La Pointe courte (1956), δικαίωνε πράγματι τον κατοπινό χαρακτηρισμό της, καθώς εισήγαγε νέες αντιλήψεις στην αισθητική και την κινηματογραφική γλώσσα. Η διεθνής αναγνώριση ήλθε με την ταινία Cléo de 5 α 7 (1962), όπως και με το φιλμ Sans toit nι loi (1985), στα οποία κοινό χαρακτηριστικό είναι η αντίληψη του κόσμου μέσα από τα μάτια της γυναίκας-πρωταγωνίστριας. Ειδικά στη δεύτερη, εμφανίζεται με μια ευρύτερη πολιτική τοποθέτηση, με μια κριτική στην απογοητευμένη γενιά του Μάη του ’68, αλλά πιο στρατευμένες θέσεις παίρνει στις ταινίες της Μαύροι Πάνθηρες (Black Panthers, 1970), που γύρισε στις ΗΠΑ για τη γνωστή εξτρεμιστική οργάνωση των Αφροαμερικανών, Salut les Cubains (1963), για την Κούβα, καθώς και με τη συμμετοχή της στην ταινία για τον πόλεμο του Βιετνάμ, Loin du Viétnam (1967). Η θέση της για τον φεμινισμό έχει μια ιδιαίτερη οπτική στην ταινία Η μία τραγουδάει, η άλλη όχι (L’ une chante, l’ autre pas, 1977). Η Β. δεν δίστασε να προβοκάρει το κινηματογραφικό κατεστημένο, ενώ χρησιμοποίησε ως πρωταγωνίστρια σε δύο ταινίες της την Τζέιν Μπιρκίν (Jane B. parAgnés V. και Kung-Fu Master, και οι δύο του 1988). Ελληνικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ταινίες της, Uncle Yanko (1968) και Nausica (1970). Μια τελευταία δουλειά της ήταν ένα φιλμ μεγάλου μήκους για την εκατονταετηρίδα του κινηματογράφου, με τίτλο Les Cent et une nuits du cinéma (Οι εκατό και μία νύχτες του κινηματογράφου, 1995). Η Γαλλίδα σκηνοθέτης του κινηματογράφου, Ανιές Βαρντά.